تاریخچه میز ناهار خوری
تاریخچه میز ناهار خوری موضوعی جالب توجه است که شاید افراد زیادی برای کسب اطلاعات در این مورد کنجکاو باشند. تصور اینکه زمانی میزهای ناهار خوری وجود نداشتند و مردم اغلب بر روی سکوهای سنگی یا میزهای کوچک غذا می‌خوردند سخت است. آن‌ها از میزها جهت بازی کردن یا نگارش و مطالعه استفاده می‌کردند و استفاده از میز برای صرف غذا رایج نبود.
اولین میز ناهار خوری
یونانی‌ها را می‌توان اولین کسانی درنظر گرفت که اتاق‌هایی را برای صرف غذا در ضیافت‌های خود طراحی کردند. در بیان تاریخچه میزهای ناهار خوری در منابع مختلف آورده شده است که یونانی‌ها در این اتاق‌های مخصوص ضیافت‌ها و غذا خوردن نیمکت‌هایی از سنگ یا چوب تعبیه کرده بودند که تنها مردان حق نشستن در آن‌ها را داشتند و زنان به حالت ایستاده و جوانان در این اتاق‌ها بر روی زمین می‌نشستند.
میزهای ناهار خوری رومیان باستان نیز همچون یونانی‌ها از اتاق‌های مخصوص که برای غذا خوردن طراحی شده بودند استفاده می‌کردند اما از آنجایی که آن‌ها معاشرت با زنان را بیشتر از یونانی‌ها دوست داشتند، در همان کاناپه‌هایی که مردان در اتاق‌های غذاخوری به صرف غذا می‌پرداختند؛ زنان را نیز جای می‌دادند.
در تاریخچه میزهای ناهار خوری، زمان محبوبیت این میزها به کدام قرن باز می‌گردد؟
در تاریخچه میز ناهار خوری، قرن شانزدهم میلادی را می‌توان زمانی در نظر گرفت که میزهای ناهار خوری در میان مردم محبوب شدند. هر چند که اغلب میزهایی که در دوران باستان وجود داشتند به شکل میزهای ناهار خوری امروزی نبودند و سبک طراحی آن‌ها متفاوت و اغلب کوچکتر بود اما در دوران‌های مختلف سبک‌های مختلفی به‌وجود آمده و تا مدل‌های امروزی تکامل یافتند.
در دوره ویکتوریا افرادی که از تمکن مالی خوبی برخوردار بودند هزینه زیادی برای طراحی و تزئین اتاق‌های ناهار خوری خود صرف می‌کردند. آن‌ها از صندلی‌های روکش دار، بوفه‌های چوبی، تزئیناتی از جنس استخوان و دستمال‌های پارچه‌ای گران‌قیمت برای این منظور استفاده می‌نمودند. صرف وعده‌های غذایی در این اتاق‌ها برای آن‌ها یک رویداد بسیار قابل توجه بود.
میزهای ناهار خوری اغلب در کجا قرار داده می‌شدند؟
در زمان‌های گذشته نیز همچون زمان حال، اغلب میزهای ناهار خوری اکثرا در داخل یا نزدیک آشپزخانه قرار داده می‌شدند. آورده‌اند که گاها آشپزخانه با اتاق غذاخوری فاصله زیادی داشته یا در طبقه متفاوتی قرار می‌گرفت و حتی در بعضی منازل آشپزخانه و اتاق ناهار خوری در ساختمان‌های متفاوتی قرار داشتند. علت این موضوع گرمای بیش از حد آشپزخانه‌ها و احتمال ایجاد آتش‌سوزی در این مکان از منازل بود.
اتاق غذاخوری
اتاق غذاخوری همان‌طور که از نامش پیداست محلی برای صرف غذا است. امروزه رفته رفته اتاق غذاخوری با آشپزخانه در حال ادغام شدن است. یکی از علت‌های اصلی، شاید گرایش مردم به سبک مینیمالیست و زندگی در خانه‌های کوچک باشد.
اما در گذشته اتاق غذاخوری یک محیط کاملا مجزا از آشپزخانه بود. یکی از علت‌ها هم این بود که آشپزخانه‌ها در آن زمان جزو محیط‌های بسیار گرم خانه بودند. حتی در برخی موارد علت اصلی آتش گرفتن ساختمان‌ها و قصرها نیز محیط پرحرارت آشپزخانه بوده است. به‌همین خاطر ممکن بود حتی آشپز خانه در ساختمانی جدا از ساختمان اتاق ناهار خوری بنا شود.
اتاق غذاخوری مبلمان و اثاثیه خاص خود را دارد. میز ناهارخوری و صندلی ناهار خوری دو جزو اصلی مبلمان این فضا به حساب می‌روند. همچنین استفاده از انواع آباژور، بوفه، پرده و فرش نیز در این محیط به چشم می‌خورد.
تاریخچه پیدایش اتاق غذاخوری
در قرون وسطا، اشراف و شاهزداگانی که در قصرها زندگی می‌کردند، معمولا در تالار اصلی به صرف غذا می‌پرداختند. تالار اصلی یک فضای بزرگ با چندین کاربرد مختلف بود. معمولا برای برپایی جشن‌ها و پذیرایی از مهمانان نیز از این محیط استفاده می‌شد.
ابعاد بزرگ این اتاق امکان گرد همایی تعداد زیادی از افراد را فراهم می‌ساخت. این اتاق معمولا سقف بلندی داشت و بخاطر استفاده از درها و پنجره‌های بزرگ، هوا در این محیط به‌راحتی جریان پیدا می‌کرد.
به مرور و با گذر زمان محل صرف غذای طبقه اعیان به اتاق‌های کوچکتر تغییر کرد. از طرفی تغییرات اجتماعی و فرهنگی باعث شد تا محیط‌های جدیدی مانند اتاق‌نشیمن یا اتاق‌پذیرایی پدیدار شوند. این مکان‌ها فضاهای عمومی تلقی می‌شدند و معمولا دید و بازدید و ملاقات‌ها در این محیط‌ها صورت می‌گرفت. این امر سبب شد تا تدریجا تالار اصلی کوچیک‌تر شود. شاهزادگان و اعیان صرف غذا در این محیط‌ها را راحت‌تر یافتند. در نهایت اتاق‌نشیمن یا پذیرایی از مهمانان تبدیل به محلی برای صرف غذا شد.
کوچکتر شدن میزهای غذاخوری طویل دوران باستان
با گذشت زمان میزهای غذاخوری طویل دوران باستان که نیمکت مانند بوده، و برای نشستن تمام اهالی یک قوم در کنار هم تعبیه شده بودند کوچکتر شدند. به‌دلیل اینکه اشراف شروع به ترجیح دادن اجتماعات صمیمی‌تر در سالن‌های خارج از سالن اصلی غذاخوری که دارای میزهای طویلی بود نمودند.
تاریخچه میزهای ناهار خوری در آغاز قرن هجدهم
در آغاز قرن هجدهم بسیار معمول بود که خانم‌ها پس از صرف غذا میز و اتاق ناهار خوری را ترک می‌کردند در حالی که آقایان برای لذت بردن از نوشیدنی‌ها و سیگار باقی می‌مانند پس در این دوران آقایان ارتباط بیشتری با میزهای ناهار خوری برقرار می‌نمودند و از این رو طراحی این میزها در در این قرن اغلب مردانه‌تر بود.
در اواخر این قرن از آنجایی که هنوز طراحی اتاق‌ها و میزهای ناهار خوری چنگی به دل نمی‌زد اغلب خانواده آمریکایی به سختی برای صرف وعده‌های غذایی به صورت منظم به دور میز جمع می‌شدند؛ آن‌ها از این اتاق‌ها و میزها به صورت چند کاربردی استفاده می‌نمودند و اغلب به صورت تنهایی یا چند شیفتی غذا می‌خوردند.
برپایی شام خانوادگی آمریکایی با ورود میزهای ناهار خوری از اروپا متداول شد و ابتدا تنها در خانه‌های ثروتمندان به چشم می‌خورد اما با گذشت زمان اغلب خانواده‌های متوسط نیز در سراسر دنیا شروع به استفاده از میزهای ناهار خوری طرح جدید نمودند.
هرچند یک خانه ممکن است حالت ساده‌ای داشته و به شکل یک قصر نباشد اما هنگامی که اهالی آن برای صرف خوراک دور یک میز ناهار خوری جمع می‌شوند صمیمیت و حس خوب وصف ناپذیری بر آن خانه حاکم می‌شود که این حس با حس داشتن هیچ قصر و کاخی قابل مقایسه نیست.
تاریخچه میز ناهار خوری از نظر شکل و طراحی
میزهای ناهار خوری از مدل‌های ساده‌تر شروع‌شده و تا طراحی‌های مدرن و موفق امروزی به‌پیش رفته‌اند. اشکال مربع و مستطیل که با پایه‌هایی X مانند یا به‌صورت متناوب طرح‌ریزی می‌شده‌اند، ابتدایی‌ترین نوع این ابزارها بوده‌اند.
با گذشت زمان رومیان این امپراتوری جهانی و کاتالیزور فرآیندهای بسیاری در دنیا، مدل‌های دایره‌ای را به‌عنوان نوعی اکتشافی به کشورهای متمدن آن زمان مانند ایتالیا معرفی نمود. این اختراع به‌گونه‌ای جذاب و همه‌گیر بود که تاکنون نیز به‌عنوان یک عنصر ساری و جاری در طراحی‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد.
اکنون طرح دایره‌ای در میان اشکال مختلف نفوذ بیشتری دارد. میزهای نهار خوری مستطیلی که توانایی جمع‌آوری تعداد کثیری از اعضای یک خانواده و یا مهمانان یک ضیافت را به‌راحتی داشتند در دوره‌هایی پرطرفدار ظاهر شدند.
اغلب این نوع میزها در اندازه‌های بزرگ طراحی‌شده و می‌توانستند، سران یک خانواده یا بزرگان یک مهمانی را به‌عنوان رأس مهم در سر میزها جای دهند و به‌عنوان محور اصلی آن مهمانی معرفی کنند. در همین راستا خود میزها نیز عنصر اصلی سالن‌های غذاخوری بوده و محلی عالی به‌منظور سرو غذا و نوشیدنی محسوب می‌شدند.
ولی طرح‌های دایره‌ای تمامی این اصول و قواعد را در هم شکست و با هدف ایجاد فضایی غیررسمی و صمیمی‌تر به میان عموم راه یافت. امکان دسترسی میزبان به‌تمامی بخش‌های میز بدون نیاز به جابه‌جایی و دید همه‌جانبه و مساوی تمامی افراد حاضر به یکدیگر از مزایای این نوع میزها بود که سبب همه‌گیری آن گشت. اکنون میزهای دایره‌ای و مستطیلی هر دو در طرح‌هایی مدرن جایگاه ویژه‌ای دارند.
تاریخچه میز ناهار خوری ازنظر سبک
عادات غذایی معاصرگویی تمایل بازگشت به سده‌های میانه را نشان می‌دهد و آنچه از تاریخچه میز ناهار خوری ازنظر سبک برمی‌آید، نیز بر این اصل پافشاری می‌کند. در عصر حاضر بیشتر سعی می‌شود، طراحی‌های فضاهای غذاخوری به سمت دیزاین‌هایی آرام، ساده‌تر و صمیمی سوق یابد.
با نگاهی به گذر میزهای نهار خوری در طول تاریخ ازنظر سبک‌شناسی، گویی ما از تمدن باستان قدیم باز هم الهام گرفته‌ایم و ازنظر طراحی به تزئینات ویکتوریایی در تمامی بخش‌های این میزها تمایل داریم. اکنون دیگر زمانه به‌کارگیری همان سبک‌های قدیمی اما از موادی پیشرفته‌تر و در قالب فرآیندهایی هم‌راستا با فناوری‌های روز است.
درواقع بر طبق تاریخچه میزهای ناهار خوری آن‌ها توانسته‌اند، در تمامی دوره‌ها به‌عنوان ملجأ و مأمنی برای برقرار سازی ارتباط بین افراد شناخته شوند و ارزش‌های خانوادگی و دورهمی‌های دوستانه را تأیید نمایند.
میز ناهار خوری‌های امروزی
میزهای ناهار خوری امروزی در سبک‌ها، اندازه‌ها و مواد مختلف موجود هستند. امروزه میزهای ناهار خوری از چوب، فلز، شیشه، پلاستیک یا مواد ترکیبی ساخته می‌شوند و ممکن است پایه‌های ساده یا تزئین شده، کشو، قفسه یا برگ‌های اضافی داشته باشند.
چند نمونه از سبک‌های محبوب میزهای ناهار خوری امروزی عبارت است از:
- میزهای مزرعه‌ای: میزهای مزرعه‌ای معمولاً از چوب‌های سخت ساخته می‌شوند و ظاهری روستایی دارند. آن‌ها اغلب بزرگ و جادار هستند و برای خانواده‌ها یا گروه‌هایی که افراد زیادی هستند، ایده‌آل هستند.
- میزهای مدرن: میزهای مدرن با خطوط صاف و اشکال هندسی مینیمالیستی مشخص می‌شوند.
- میزهای سنتی: میزهای سنتی اغلب از چوب‌های سخت ساخته می‌شوند و دارای ویژگی‌هایی مانند پایه‌های منحنی و روکش‌های تزئینی هستند. ظاهری کلاسیک و جاودانه دارند که می‌تواند به هر اتاق غذاخوری افزوده شود.
- میزهای غیر رسمی: میزهای غیر رسمی معمولاً از مواد ارزان‌تری مانند ام دی اف یا وینیل ساخته می‌شوند. برای فضاهای کوچک یا استفاده‌های غیررسمی ایده‌آل هستند.
نکاتی برای خرید
هنگام انتخاب میز ناهار خوری، مهم است که سبک، اندازه و ماده‌ای را در نظر بگیرید که متناسب با نیازها و سلیقه شما باشد. همچنین باید فضای موجود در اتاق غذاخوری و ترافیک کلی را در نظر بگیرید.
اکنون چند نکته اضافی برای انتخاب میز ناهار خوری را یاد‌آور می‌شویم:
- اندازه: مطمئن شوید که میز به اندازه کافی بزرگ است تا تمام افراد را به راحتی در خود جای دهد. همچنین باید فضای کافی برای حرکت صندلی ها و دسترسی راحت به میز وجود داشته باشد.
- شکل: شکل میز را با توجه به شکل اتاق غذاخوری خود انتخاب کنید. به عنوان مثال، یک میز گرد ممکن است برای یک اتاق مربع یا مستطیل مناسب‌تر باشد.
- مواد: ماده میز را با توجه به سبک زندگی و بودجه خود انتخاب کنید. چوب‌های سخت بادوام هستند اما ممکن است گران‌تر باشند. مواد مصنوعی ارزان‌تر هستند اما ممکن است به اندازه چوب‌های سخت بادوام نباشند.
- سبک: سبکی را انتخاب کنید که مکمل دکوراسیون کلی اتاق غذاخوری شما باشد.
